Απολογισμοί...

Αισίως είκοσι επτά.

Χρόνια μου πολλά. Τι κατάφερα; Νέος, καλλιεργημένος, εμφανίσιμος, καλή δουλειά, γρήγορο αυτοκίνητο, σπίτι εργένικο, χωρίς γκόμενα.

Μέχρι εδώ καλά. Αλλά με εκρεμμότητες. Μεταπτυχιακό, μια διπλωματική εργασία μακριά. Μετά τι; Θέλεις να κάνεις ένα διδακτορικό; Γιατί όχι; Είναι η πιο παρήγορη σκέψη που κάνεις για το μέλλον σου. Προηγείται η διπλωματική. Και πρέπει να γίνει σωστά.

Αυτό ξεκινάει σήμερα. Είναι το δώρο που θα κάνω στον εαυτό μου για τα επόμενα χρόνια. Επίσης, ξεκινάω κολυμβητήριο. Είναι το επόμενο δώρο που κάνω στον εαυτό μου. Αλλάζω νοοτροπία.

Εδώ στη χώρα του καφέ, παλεύω να αποτινάξω τον ωχαδερφισμό μου και να πάω ένα βήμα παρακάτω. Η αλήθεια είναι ότι αυτή την ίδια ώρα που κάνω αυτές τις σκέψεις, ο φραπές είναι δίπλα, σύντροφος πιστός. Όπως και το τσιγάρο. Αυτά δεν κόβονται.

Αυτά, αγαπητό μου ημερολόγιο. Άντε και καλό δρόμο.

Στις απεριόριστες δυνατότητες και πιθανότητες που εκτείνονται παντού γύρω μας, μα κυρίως μέσα μας.

Χρόνια πολλά.