Αποστάσεις

Όλος ο κόσμος χαίρεται
μα εγώ στενοχωρούμαι
γιατί να ζήσω δε μπορώ
εσένα να στερούμαι...

Περί αποστάσεων η συζήτηση. Πόσο απέχουν δυο σημεία μεταξύ τους; Αν υποθέσουμε ότι τα μαθηματικά είναι η γλώσσα του σύμπαντος κόσμου, τότε θα εξηγούν και τα συναισθήματα.

Ξανά, λοιπόν. Δυο σημεία απέχουν μεταξύ τους όσο η ευθεία που τα ενώνει. Αυτή, μάλλον, είναι η μικρότερη απόσταση μεταξύ τους. Γιατί υπάρχουν άπειροι δρόμοι να φθάσεις από το ένα σημείο στο άλλο. Εν πάσει περιπτώσει, ας επιλέξουμε την ευθεία. Η οποία δε μπορεί να είναι ποτέ ευθεία, γιατί το σύμπαν μας είναι ελλειπτικό. Ή κάτι τέτοιο, εν πάσει περιπτώσει.

Μπορούμε, επίσης, να υποθέσουμε ότι η ευτυχία είναι ένα σημείο. Και στο σημείο αυτό προσπαθεί να καταλήξει ένας άνθρωπος, κινούμενος επάνω σε μια ευθεία. Καθότι, λοιπόν, η ευτυχία είναι ένα σημείο και υπάρχουν άπειρες ευθείες που οδηγούν σε αυτό το σημείο, κάθε άνθρωπος κινείται πάνω σε μια τέτοια ευθεία προς την ευτυχία. Αυτό, βέβαια, δεν είναι το ζήτημα.

Το ζήτημα είναι, εφόσον η ευθεία που ξεκινάει από ένα σημείο μπορεί να εκτείνεται ως το άπειρο, σε ποιο σημείο βρίσκεσαι κάθε φορά, πάνω στη δική σου μοναδική ευθεία για την ευτυχία και -τελικά- τι απόσταση έχουν τα δυο σημεία που ορίζονται στην ίδια αυτή ευθεία.

Ένα το κρατούμενο.

Το δεύτερο ζήτημα είναι τι είδους είναι αυτή η ευθεία. Σύμφωνα με τον ορισμό της, κι αν υποθέσουμε ότι το ένα της άκρο είναι η ευτυχία, η ευθεία αυτή είναι μια ίσια ακολουθία σημείων που εκτείνεται, όπως προείπαμε, ως το άπειρο.

Δεύτερο κρατούμενο. Αφού κάθε στιγμή βρισκόμαστε σε ένα σημείο, τι είναι αυτό που ορίζει το σημείο αυτό; Εφόσον η ευτυχία είναι και εκείνη σημείο, μήπως το σημείο που βρίσκεσαι κάθε φορά είναι μια αναφορά στην ευτυχία την ίδια; Η μήπως η ευθεία απαρτίζεται από σημεία δυστυχίας; Που βρίσκεσαι κάθε φορά;

Έχει σημασία η απόσταση που έχεις από το σημείο της ευτυχίας; Ή μήπως πιο πολλή σημασία έχει τι βιώνεις στο σημείο που βρίσκεσαι; Πως ορίζεται η δυστυχία σου; Είναι η απόσταση που σε χωρίζει από την ευτυχία; Ή μήπως είναι το ειδικό βάρος που έχει το σημείο που βρίσκεσαι;

Επίσης, η κίνηση πάνω στην ευθεία μπορεί να ορισθεί ως ο αγώνας που κάνεις για να κατακτήσεις την ευτυχία. Απλά, ενώ η κίνηση προς την ευτυχία είναι αγώνας και απαιτεί προσπάθεια, η παραμικρή χαλάρωση οδηγεί σε ανεξέλεγκτη κίνηση προς το άπειρο των δυστυχισμένων (ή ευτυχισμένων, δεν το διευκρινίσαμε ακόμη) σημείων.

Το σχήμα έχει αρχίσει ήδη να παίρνει μορφή χάους. Έχω την εντύπωση ότι αυτή η ευθεία είναι η μοναδική που μπορεί να είναι ανηφόρα.

Κι εγώ έχω πάρει τον κατήφορο.

Μην κλαις εσύ κι αν έχασες
λίγες στιγμές μαζί μου
εγώ τηνε χαράμισα
για σένα τη ζωή μου

Καληνύχτα, και καλή τύχη.