Χαθήκαμε.

Ο τίτλος μου φέρνει πολλά στο μυαλό κι από που να ξεκινήσω; Πάμε και βλέπουμε.

Πέρασε ο καιρός, μεγαλώσαμε, μείναμε ίδιοι, εξελιχτήκαμε, γίναν πολλά στο εντωμεταξύ και χαμπάρι δεν πήραμε. Τι έγινε τελικά; Ή για να είμαι πιο ακριβής, τι γίνεται;

Θέλω να γίνω αυτός που ήμουν όταν ήθελα να γίνω αυτός που είμαι; Μπα, όχι. Καλά είμαι. Πολύ καλά. Μάλιστα. Και τι κάνω εδώ; Στην εσωστρέφειά μου; Κάτσε να ξεκινήσω γιατί πολύ το κλωθογυρίζω στον πρόλογο και θα με βαρεθείς. Θα σε χάσω στο ζάπινγκ με το φέησμπουκ. Λέγονται και κάτι έξυπνα εκεί. I have two sides in my brain. The left side has nothing right and the right side has nothing left... Έλα λέμε συγκεντρώσου!

Χαθήκαμε.

Επέστρεψα σε μέρη, σε ανθρώπους, σε χρόνους και τόπους αλλοτινούς. Το πρόσφατο ταξίδι μου στη Μάνα Κρήτη ήταν γεμάτο φως, χρώματα, αρώματα, γεύσεις, γέλια, μητρική στοργή, πατρικό σέβας, φίλους κι έρωτες...

Πήγα αιώνες πίσω, να ξαναβρώ το Μίνοα στα Παλάτια της Κνωσσού, έχοντας συντροφιά το φίλο μου το Νίκο. Με ευλάβεια περπατούσαμε στα σπίτια και στους ναούς των προγόνων μας, σιγομιλώντας, ακροπατώντας, μην ταράξουμε τη Μάνα Γης. Άνθισε η ψυχή μου στο πιο πορφυρό της χρώμα, έγινε κολώνα λιτή, αυστηρή, δυνατή πάλι να στηρίξει τον κόσμο που ακροβατεί να πέσει.

Κι ύστερα ο Ψηλορείτης.

Τα Όρη τα ψηλά βουνά
τον έχουν τον αέρα
κι η νιότη κι η παληκαριά
δεν είναι κάθε μέρα...

Μα πιο πολύ από τα προαιώνια, πιο πολύ κι από το Νίκο, ευρέθη... Νέα, όμορφη, έξυπνη, με μακριά δάχτυλα και περιποιημένα νύχια. Και με ταξίδεψε στην εσωστρέφειά μου, εσωστρέφειά μου. Κι είχα να πάω καιρούς αμέτρητους, καθώς η καρδιά δε γνωρίζει χρόνους κι είν' οι στιγμές της αιώνες και ο χρόνος όλος μια αστραπή. Μπήκε και σεργιάνισε στα πιο κρυφά σοκάκια, γέμισε με το άρωμά της τα σκοτεινά δωμάτια, άγγιξε χορδές σκονισμένες κι αυτές τραγουδήσαν ως άλλες Σειρήνες, καλώντας με μαυλιστικά στη δίνη του έρωτα...

Έπεσα και γω με τα μούτρα.

Μπήκε καθαρός αέρας μέσα μου, σκορπίσανε τα φαντάσματα του παρελθόντος, ανάσανα! Έγινα ξανά 15, πήρα κι έδωσα φιλιά και χάδια ερωτικά, ξενύχτησα, καρδιοχτύπησα, σφίχτηκε το στομάχι μου, χάθηκα, χαθήκαμε... Ζωή, όμορφη ζωή!

Έφυγα από την Κρήτη αφήνοντας πολλά πίσω μου. Πήρα, όμως, ακόμη περισσότερα μαζί μου. Και θα τα κουβαλάω σαν γλυκιά ανάμνηση...