Ρακές

Πάει καιρός από την τελευταία ανάρτηση.

Ήμουν απών. Απείχα από τα δρώμενα, παρακολουθούσα εκ του μακρώθεν. Αλήθεια, έτσι γράφεται; Μάλλον, γιατί ανέκαθεν ήμουν δυνατός στην ορθογραφία. Τι συνέβη στο εντωμεταξύ; Πάμε από την αρχή...

Αχι και να ταν μπορετό
πριν πέσω και ποθάνω
τα όσα βάνει ο μαύρος νους
σκιας τα μισά να κάνω...

Εβίβα φίλε Ιορδάνη, η "παρουσία" σου ήταν καταλύτης απόψε. Καταλύτης κι η ρακή, το ποτήρι σου στέκει στο τραπέζι, το ξανοίγω, το ξανοίγω, θαρρώ πως θα το πιω κι αυτό. Εβίβα και του Ξυλοκόπου, που μ' έβαλε στο σβούρο να πιω 'σαμε να γίνω κωλοτρυπίδι.

Λαθεμένες επιλογές, άνθρωποι που θα θέλαν να είναι αλλά δεν ξεφεύγουν από το ζώο, αν και ίσως να μιλάω υποτιμητικά για τα ζώα, κάτι φαντάσματα του παρελθόντος που στοιχειώνουν ακόμη τη ζωή μου, μαντμαζέλ... Έτσι πέρασε ο καιρός και φτάσαμε ως εδώ. Κι εξακολουθεί να περνάει έτσι ο καιρός. Μέχρι να βρεθεί αυτή η νέα, όμορφη, έξυπνη, με μακριά δάχτυλα και περιποιημένα νύχια να με βγάλει από το τέλμα...

Ζητείται...