Αγγίζει την τελειότητα...

Αρνείται!!!

Γιατί μπορεί. Γιατί θέλει. Γιατί, μεταφέροντας τα λόγια ενός σύγχρονου φιλοσόφου *, "σημασία έχει να μπορείς να θέλεις".

Σκέφτομαι και γράφω. Έχει περάσει ένας μήνας και κάτι με το καινούριο ημερολόγιο, με το παλιό πάνε 12βάλε χρόνια κι εγώ δεν ξέρω με ποιο ρολόι να συγχρονιστώ. Ζω μια πρωτόγνωρη κατάσταση, την οποία αισθάνομαι σα βίωμα. Γίνεται;

"I've been waiting so long
to be where I'm going
in the sunshine of your love..."

Ella Fitzerald - Sunshine of your love

Κάτι με ώθησε ν' ακούσω το συγκεκριμένο τραγούδι τη συγκεκριμένη στιγμή. Βέβαια, θα μπορούσε οποιαδήποτε στιγμή να αποτελέσει ερέθισμα, αλλά από την άλλη, θα μπορούσε; Τώρα μπορεί.

Ωσάν φως, είπε ο ερωτευμένος για τον έρωτα, κι αυτό τον τύφλωσε.

Καλά, ζωγραφίζω απόψε. Ακούς εκεί αρνείται! Θα βάλω τα δυνατά μου.

Βέβαια, δεν έκανα και καμιά σοβαρή πρόταση, τουναντίον, αρνήθηκε να ικανοποιήσει τη ματαιοδοξία μου, συμπεριφορά που την καθιστά εκτός από νέα, όμορφη, έξυπνη, με μακριά δάχτυλα και περιποιημένα νύχια, ένα σημείο φωτός, μια λιακάδα, το όνειρο ενός γελοίου!

Κι επειδή δεν έφτασα ακόμα (το τονίζω, μην ξεχνιόμαστε) στα συγγραφικά ύψη του Νίκου ή του Φιοντόρ, το αφήνω όσο ακόμα κερδίζω.

'μέραααα...


*: Μπομπ