Και τώρα τι;

Ευτυχώς. Και τώρα; Τώρα που δεν έχεις γιατί να γκρινιάξεις; Τι θα γράφεις;

Για να δούμε.

Γράφω, σβήνω, γράφω, σβήνω. Ε, λοιπόν, δεν έχω έμπνευση. Δεν έχω κανένα πόνο. Ούτε καν πονοκέφαλο από τα ξύδια. Χαίρω άκρας υγείας. Προβλήματα στη δουλειά δεν υπάρχουν, τουναντίον, όλα πάνε κατ' ευχήν. Ευτυχώς. Η οικογένειά μου επίσης είναι καλά. Λεφτά έχουμε.

Αυτάααααααα...

Άμα δεν έχει λίγο πόνο το στόρι, χάνει.

Να βάλω;

Όχι ρε αναγνώστη, δε θα το κάνω εγώ μεσημεριανάδικο. Αξίζει να το διαβάσεις. Μπλιαχ! Παρατράγουδο, μάλιστα.

Εγώ, που λέτε κυρά Πάνια, είμαι χαρούμενος. Θα μου πεις, πως γίνεται να τρως κλωτσιά στ' αχαμνά και να χαίρεσαι; Ο καθένας με τα βίτσια του. Την πρώτη φορά που την έφαγα, η αλήθεια είναι ότι πόνεσε. Ένα δάκρυ κύλησε, Ανίτα μου. Πάντως, τίποτα δε γίνεται στην τύχη, το πιστεύω. Και την Έφη Θόδη πιστεύω πως μπορεί να γιατρέψει την επάρατη και θέλω μέσα από την εκπομπή σας να εκφράσω την ειλικρινή μου συμπάθεια στο πρόσωπό της. Οι τρελοί είμαστε εμείς οι έξω.

Κι είχε το θράσος, που λες Ανίτα μου, να ξαναπροσπαθήσει να με κλωτσήσει στ' αχαμνά. Αμ δε! Το δις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός σοφού. Βασικά, έτσι και την έτρωγα την κλωτσιά, θα ήταν ουκ ανδρός σκέτο. Τιτίκα θα γινόμουνα, τι να λέμε τώρα, το 'να τ' άλλο ξέρω 'γω.

Μα ούτε και για τα παρατράγουδα δεν είμαι. Δε θα παρέμβει κανένας ανεμιστήρας να γίνει τζέρτζελο; Ένας σαματάς, κάτι; Τίποτα; Πηνελόπη; Εσύ;

Σαν πολύ να άφησα το Νίκο κι άρχισα τις κακές παρέες. Σημασία δεν έχει η Νίκη, αλλά ο Αγώνας για τη Νίκη. Ήταν η δική σου Ιθάκη. Κι εγώ βρήκα τη δική μου.

Δεν ελπίζω τίποτα
Δε φοβούμαι τίποτα
Είμαι λέφτερος

Μαζί της.