Sunday, March 2, 2008

Μνήμη ασθενής.

Δε σε θυμάμαι, αγάπη μου.

Από τότε που πηγαίναμε στο γυμνάσιο έχουν περάσει 15 χρόνια. Μου είχες πάρει ένα βιβλίο δώρο. Μάλλον δε σε ερωτεύτηκα, γι’ αυτό δε σε θυμάμαι. Τι να κάνουμε τώρα; Μάλλον ορισμένοι άνθρωποι ζουν με τις αναμνήσεις τους ζωντανές. Εγώ έχω καταφέρει και τις σκοτώνω όλες. Εκτός από τις άσχημες.

Αυτές τις κουβαλάω μαζί μου με έναν άγριο πόνο, μια ηδονή όταν τις φέρνω στο μυαλό μου.

Πως είπαμε πως σε λένε;